ابلهی چراغی در پیش آفتاب داشت، گفت ای مادر! آفتاب چراغ ما را ناپدید می کند. گفت چو از خانه به در نهی خاصه به نزد آفتاب هیچ نماند، نه آنکه ضوء چراغ معدوم گردد، ولیکن چشم چون چیزی عظیم را بیند، کودک حقیر را در مقابله آن نبیند، کسی که از  آفتاب در خانه رود اگر چه روشن باشد هیچ نتوان دیدن،«کل ّ من علیها فانٍ»، «ویبقی وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام»،«هو الاوّل و الظاهر و الباطن وهو به کل شیءٍ علیم».