باز لبریز شد قدح ز شراب

باز سر جوش زد خم از می ناب

باز ساقی صلای عشرت داد

بقدح خوارگان مست خراب

باز آن پرده دار بزم وجود

پرده بگرفت و برفکند نقاب

باز آن شاهد سرای شهود

از رخ غیب برگرفت حجاب

قفس تن شکست طائر جان

رفت زی آشیان دل بشتاب

قطره گردید بحر بی پایان

ذره شد آفتاب عالم تاب

ساده بود آنچه مینمود صور

باده بود آنچه مینمود حباب

روی خود را در آب و آینه دید

گشت از عشق خویشتن بی تاب

نی غلط گفتم آب و آینه چیست

که هم او بود آینه هم آب

گنج رازی که خود کلیدش بود

کردش از حسن خویش فتح الباب

جلوه بنمود و باز شد مستور

چشم بگشود و باز رفت بخواب

حسن در پرده بود، عشق آمد

از رخ حسن برگرفت حجاب

نقطه ای بود حسن و کرد پدید

عشق زان نقطه صد هزار کتاب

عشق نیرنگ ساز پیدا کرد

اینهمه نقش رنگ رنگ بر آب

حل مشکل ز عشق جوی که عشق

آیه محکم است و فصل خطاب

ساخت بس رنگ و باخت بس نیرنگ

موج زن شد هزار گونه سراب

عقل کی پی برد بدین معنی

عشق میگوید این سوال و جواب

مطرب عشق دوش خوش می گفت

با نوای دف و صدای رباب

*****