سلیمی جرونی هم‌عصر شاعران نامداری چون نورالدین عبدالرحمان جامی، مکتبی شیرازی، شمس‌الدین محمد لاهیجی و شاه داعی شیرازی بوده است.
یکی از پیروان نظامی که در قرن نهم هجری قدم در وادی عشق نهاد شاعری است متخلص به سلیمی که گویا از ساکنان بندر جرون یا گمبرون(بندرعباس کنونی) بوده و تنها منبع موجود برای یافتن گوشه‌هایی از شرح حال شاعر ،مثنوی عاشقانه وی است.
وی در آغار میل به سرودن غزل داشته ولی پس از دیدار مولا همام‌الدین کرمانی خلیفه طریقتی شاه قاسم انوار با عرفان آشنا شده و با تشویق او به سرودن مثنوی روی آورد و هوای خمسه‌سرایی در سر می‌پرورد.
سلیمی، مثنوی شیرین و فرهاد را بر وزن خسرو و شیرین نظامی در سال ۸۸۰ هجری در سلک نظم کشیده به نام سلغرشاه ابن توران شاه یکی از ملوک هرمز(جرون) مصدر کرد.
سروده دیگر سلیمی منبع‌الاطوار بوده که به تقلید از مخزن‌الاسرار نظامی سروده است ولی متاسفانه امروز از این منظومه نسخه‌ای در دست نیست.
سلیمی علاوه بر مثنوی، غزل، قطعه و شعرهای دیگری نیز سروده است که هیچ‌کدام از آثار او به جز همین مثنوی که تنها نسخه آن در شهر ژنو در مجموعه خصوصی بنیاد مارتین بودمر نگهداری می‌شود، در جایی یافت نشده است.