حمیدالدّینِ بلخی، قاضی حمیدالدین ابوبکر بن عُمَر بن محمود (درگذشتهٔ ۵۵۹ ه. ق)، ادیب، شاعر، و نویسندهٔ کتاب مقامات حمیدی است. بلخی از جمله بزرگترین نویسندگان قرن ششم و از کسانی ست که در ایجاد نثر مزین در ادب فارسی پیشرو دیگران شمرده شده اند. حمیدالدین در شهر بلخ می‌زیست و در آنجا سمت قاضی‌القضاتی داشت. انوری ابیوَردی قطعات و قصایدی در مدح قاضی حمیدالدین دارد. هم او بود که در داستان هجوِ بلخ و غوغای عوام در آن شهر، به انوری پناه داد. منبع
آگاهی بیشتر پیرامون حمید بلخی در تارنمای دانشنامه جهان اسلام.
کتاب سفرنامه منظوم یا مثنوی سفرنامه قاضی حمیدالدین عمر بن محمود بلخی (م 559 ق.) در 304 بیت در بحر خفیف به رشته تحریر درآمده. منبع این کتاب در گنجینه فارسی کتاب خانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی می باشد.