کتابخانه دیجیتال


ابوالحسن علی بن جولوغ سیستانی معروف به فَرُّخی سیستانی از شاعران نامدار پارسی‌گوی سدهٔ پنجم قمری است که در سبک خراسانی می‌سرود. سروده‌های او به ستایش شاهان و برانگیختن سلطان به عدل و بخشش اختصاص دارد.[۱] وی علاوه بر تسلط بر شعر و ادب در موسیقی نیز مهارت داشت و بدین وسیله توانست به دربار ابوالمظفر شاه چغانیان و سپس به دربار سلطان محمود غزنوی راه یابد و منزلتی والا بدست آورد. فرخی را یکی از بهترین قصیده‌سرایان ایرانی می‌دانند تا جایی که گفته‌اند سخن سهل و ممتنع در عربی خاص ابوفراس حمدانی و در فارسی خاص فرخی است.[۲] سهل و ممتنع (آسان‌نمای دشوارگفت) به سخنی می‌گویند که سرودن آن در ظاهر آسان می‌نماید، اما نظیر آن گفتن مشکل باشد.

فرخی سیستانی در سال  ۳۷۰ هـ. ق/ ۳۶۱ هـ. ش/ ۹۸۰ م. در غزنه  پایتخت غزنویان زاده شده و در  سال ۴۲۹ هـ. ق/ ۴۱۶ خورشیدی/ ۱۰۳۷ یا ۱۰۳۸ م. در همین شهر جهان را بدرود گفته است. | آگاهی بیشتر 




آثار او در این مجموعه :