رَشحۀ اصفهانی (ز ۱۲۴۱ق) (یا: رشحه‌بیگم) بانوی شاعر ایرانی، دختر هاتف اصفهانی. علوم اسلامی و صرف و نحو را نزد پدرش و دیگران آموخت و به مطالعۀ ادبیات و فنون بلاغت و شعر پرداخت. در کاشان با علی‌اکبر نطنزی، متخلص به نظیری ازدواج کرد. فرزندش میرزا احمد، متخلص به کشته، از شعرای بلندآوازۀ عهد قاجار بود. در اشعارش برخی از دختران و پسران فتحعلی‌شاه قاجار را مدح گفته است. تنها بانوی شاعر ایرانی است که پدر، شوهر، برادر (سحاب) و پسرش شاعر بودند. دیوان وی در پایان دیوان هاتف اصفهانی چاپ شده است (تهران، ۱۳۳۲ش). (منبع)
دیگر منبع ها ویکی نبشه و گنجور