کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۶۲۰: من و دردت مرا دوا این بس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من و دردت مرا دوا این بس از توام شربت شفا این پس ای که داری دوای درد دلم آن ترا باش گو مرا این بس ما به بی رحمی از تو خرسندیم نظر رحمت از شما این بس میکشی و نمی کنی آزاد بنده را از تو خونبها این بس سوختن جان من چه سود چو هیچ نکند جان من ترا این بس به همین قطع کن که راندی تیغ گنه عشق را جزا این بس بر درت جز کمال را مگذار که بر آن استان گدا این بس کمال الدین خجندی