کمال الدین خجندی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۷: آنرا که بر زبان صفت روی او رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنرا که بر زبان صفت روی او رود در هر سخن ز خود رود اما نکر رود تا عود جان نسوخت به چشمم وطن نساخت آری پری به خانه مردم بر رود مرگ خیال عارض او بگذرد به چشم آن لحظه آب دولت عاشق بجو رود منشین چو خال بر لب شیرینش ای مگس نرسم ز لطف پای تو آنجا فرو رود عمری بیاد رفته همان به که بی لبش همچون حباب در برجام و سبو رود کحل الجواهر از نظر افتد مرا چو اشک در چشم درفشان اگر آن خاک کر رود سیل سرشک برد بکویت کمال را هر جا رود گدای تو با آبرو رود کمال الدین خجندی