حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ١٦٢: وقتى نظر بطلعت منظور داشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وقتى نظر بطلعت منظور داشتم با آن پرى فراغتى از حور داشتم شبها ز عکس چهره چون آفتاب او مانند ماه مشعله نور داشتم او شاه ملک حسن و من از مهر روى او رأى منير و رأيت منصور داشتم با پسته دهان و لب او فراغتى از فکر نقل و باده انگور داشتم دردا که آن طبيب مسيحا نفس نکرد انديشه اى که عاشق رنجور داشتم آيا بود که نزد من آيد ز روى مهر ماهى که بر رخش نظر از دور داشتم از اشک سرخ و چهره زردم فسانه شد رازى که در دل از همه مستور داشتم مى يافت قوت روح ز ياقوت او حسين نظمى از آن چو لؤلؤ منثور داشتم حسین خوارزمی