حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ١٥٨: گرد زمين و آسمان من سالها گرديده ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرد زمين و آسمان من سالها گرديده ام روشن مبادا چشم من چون تو مهى گرديده ام تا دل بعشقت بسته ام از قيد هستى رسته ام چون با غمت پيوسته ام از خويشتن ببريده ام در خارزار آب و گل چون غنچه گشتم تنگدل در گلشن روحانيان منزل از آن بگزيده ام هر کس ببازار جهان سوداى سودى ميکند من سودها بفروخته سوداى تو بخريده ام تا جان بگلزار رضا شد عندليب جانفزا از قربت خار بلا ريحان راحت چيده ام هر کس علاج درد خود جويد پى آرام جان ليکن من آشفته دل با دردت آراميده ام چون راه علم و عقل را ديدم که پيچاپيچ بود اى يار من يکبارگى در عاشقى پيچيده ام عاقل بملک عافيت پيوسته گو تنها نشين کز عشق آن بالا بلا از عافيت ببريده ام تا چون حسين از اهل دل يابم صفاى خاطرى عمرى بخاک بندگى روى وفا ماليده ام حسین خوارزمی