مجد همگر
غزل ها
شمارهٔ ۹۰: باز این چه فتنه ئیست که در ما فکنده ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز این چه فتنه ئیست که در ما فکنده ای بازم در آتش غم و سودا فکنده ای آوازه فراق درافکنده ای وز آن درشهر شور و فتنه و غوغا فکنده ای وصلی که رونقش به ثریا رسیده بود در خاکش از چه روی بعمدا فکنده ای تا سایه خود از سرما برگرفته ای در پای غم چو سایه ام از پا فکنده ای تا راز خود چو حلقه درافکندمت به گوش در هر دهان حدیث خود و ما فکنده ای عاشق تری ز بنده که از عشق روی خویش بر آینه نظر به تماشا فکنده ای بر روی خویش شیفته ای تا بر آینه نور جمال آن رخ زیبا فکنده ای منگر به روی خود که به رشکم ز روی تو بر خویشتن نظر به چه یارا فکنده ای گفتی شبی به لطف که بوسی ببخشمت خود گفته ای و باز تقاضا فکنده ای مجد همگر