جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵۶: تو راست بر مه تابنده از شکر دهنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو راست بر مه تابنده از شکر دهنی قدی چو سرو روان سرو را ز گل بدنی سزد که سرو خرامان ز پای بنشیند به ناز اگر بخرامی به گوشه ی چمنی به تنگنای دهانت سخن نمی گنجد در آن دهن که تو داری که را رسد سخنی میان مجمع خوبان نگاه می کردم تو آفتابی و خوبان ز انجم انجمنی به حکم حبّ وطن ای دل غریب ضعیف ز کوی عشق تو خوشتر نباشدش وطنی ز شوق بر در عشّاق در فراق رخت هزار جامه قبا شد چه جای پیرهنی من و هزار چو من طالب وصال تواند ز درد عشق تو هریک فتاده در محنی هزار حیلت و دستان و مگر و فن دانم نمی رسم به وصالت به هیچ مکر و فنی تو پادشاه جهانی و من گدای درت به وصل همچو تویی خود کجا رسد چو منی جهان ملک خاتون