جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵۳: فراموشت چرا شد مهربانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فراموشت چرا شد مهربانی مگر حال من بی دل ندانی مرا چون دیده ای ای نور دیده دلم را جانی و جانم روانی تو را چون من فراوان بنده باشد مرا چون تو نباشد کس تو دانی چرا ای دلبر طناز باری دلم را بردی و در قصد جانی مرنجانم به هجران ای نگارین به وصلم چاره ای می کن نهانی به باغ جان نظر کردیم و دیدیم به چشم ما تو چون سرو روانی به هجرم گر برانی چاره ای نیست به وصلم گر نوازی می توانی منه بر خاطر ما بار هجران چه باشد کز فراقم وارهانی ز رویت تا جدا گشتم به ناکام ندیدم در جهان من شادمانی جهان ملک خاتون