جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۴۲: من شبی در خواب عکس روی او گردیدمی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من شبی در خواب عکس روی او گردیدمی زیر نعلین تو چون خاک رهت گردیدمی گر مرا بودی مجال خاک بوس حضرتت صد هزاران دردت از سر تا قدم برچیدمی ور صبا از کوی تو بویی نیاوردی برم کی چو غنچه من ز شادی صبحدم خندیدمی گر نه بوی یوسف مصرم وزیدی گاه گاه همچو یعقوب از غمت صد پیرهن بدریدمی سرو آزاد قد او جانم ار کردی قبول بنده وار از جان به گرد قامتت گردیدمی ورنه سودایی شدی از زلف او دل چون قلم سرزنش از خلق عالم این همه نشنیدمی ورنه بر امّید عفوش جان بدی امّیدوار ای جهان چون خرّمی، مهر از جهان ببریدمی چون چنارم گر بدی دستی به سرو قامتت با وجود دست بالا پای تو بوسیدمی کاج مویی بودمی از زلف تو تا روز و شب گرد ماه روشن روی تو درپیچیدمی جهان ملک خاتون