جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۳۹: مرا خود نباشد به عالم دلی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا خود نباشد به عالم دلی کزو باشدم یک زمان حاصلی بسی در سرابوستان گل بود ولی همچو من کی بود بلبلی دل آزاری خلق ازین پس مجوی به دست آر اگر می توانی دلی تو آن بلبل شوخ دیده ببین که چون می رباید ز بستان گلی تو سرو سهی بین بدین سرکشی ز حسرت فرو برده پا در گلی غریقم به دریای هجران تو چه غم باشدت بر لب ساحلی به چرخ بلا درفتادی جهان چه حاصل ز اندیشه باطلی جهان ملک خاتون