جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۳۷: دلا تا کی به درد عشق نالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلا تا کی به درد عشق نالی مگر در باغ با بلبل همالی به بستان صبحدم بر روی چون گل بنال ای دل چو عاشق بر جمالی به رویت سخت مشتاقم نگارا تو از من گرچه در عین ملالی تو از من فارغ و من در تکاپوی شب و روزم هوایی و خیالی چرا داری من سرگشته پیوست ز تاب زلف و ابروی هلالی چرا بی جرم خون من بریزی به تیغ غمزه و چشم غزالی سرم بودی همیشه پر ز سودا ز زلف او گرفت آشفته حالی کماهی طالع شیرم که عمریست که تا از اختر بد در وبالی شرف یابی چو اندر برج سعدت برآید آفتاب لایزالی به جان آمد دلم از دست هجران سعادت باز خواهم از وصالی بجز وصل از جهان آخر بگویید چه باشد کام رندی لاابالی جهان ملک خاتون