جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲۹: تا نفس هست به یاد تو برآرم نفسی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نفس هست به یاد تو برآرم نفسی ناکسم گر فکنم جز تو نظر سوی کسی بر دلت گر گذرم نیست عجب ای دل و دین زآنکه بر بخت جهان می گذری هر نفسی نقطه خال سیاهی که تو بر لب داری فی المثل هست به گرد شکرستان مگسی دل من در غم دیدار تو می دانی چیست در بهاران چو بود بلبل جان در قفسی از سر لطف به فریاد من مسکین رس چون ندارم به جهان غیر تو فریادرسی چه کنم گر نکنم ناله و فریاد و فغان کاروان رفت چرا بانگ ندارد جرسی آن نگارین جفاپیشه چه گویم که چه کرد بی گناهی به من خسته جفا کرد بسی جهان ملک خاتون