جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۱۲: فدای جان منست آن نگار چون حوری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فدای جان منست آن نگار چون حوری بگو چگونه توان کرد از رخش دوری به جان رسید دل من ز درد روز فراق از آنکه هست دلم را دوای مهجوری طبیب درد دلم را دوا نکرد و برفت که نیست جز شب وصلش دوای رنجوری ز شهد لب چو کنم نوش می بدادم نیش چه چاره چونکه ترا نیست خوی دلجویی بهشت و جنّت و حور و قصور بی رخ تو چه گونه در نظر آید مرا تو منظوری دلا هوای بلندست از جهان ما را ز شاهباز نیاید مزاج عصفوری جهان ملک خاتون