جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۸۱: گلبن وصل ز باغ دل ما برکندی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گلبن وصل ز باغ دل ما برکندی آتشی از لب لعلت به جهان افکندی گل به باغست و چمن خرّم و وقت طربست ما چنین بی دل و بی یار مگر بپسندی تن ضعیفست و دلم غمزده و وقت بهار بلبل خاطر بیچاره از آن دربندی هیچ لذّت ز گل امسال ندیدم باری دل محزون تو چنین خسته جگر تا چندی من ز هجران تو ماننده ی ابرم گریان تو به حال من بیچاره چو گل می خندی داد سوگند .................................. گوئیا ای دل و دینم تو در آن سوگندی تا جهانست نگردم ز درت تا جانست زین سبب ای دل و جانم که بسی دلبندی جهان ملک خاتون