جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷۳: ز کوی دوست آمد شاد بادی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز کوی دوست آمد شاد بادی ولی از ما نکرد او باز یادی نگشتم شادمان از وصل و هردم مرا بر دل ز غم باری نهادی به شاگردی وصلش جان بدادم ندیدم زین صفت من اوستادی از ایامم چو جز غم نیست روزی مرا خود کاشکی مادر نزادی اگرنه همچو خاکم خوار کردی به باد جور ما را چون بدادی وگرنه مرغ زیرک بودی این دل به دام عشق رویت کی فتادی جهان را سر به سر پیمود دیده ندیده مثل تو یک حور زادی جهان ملک خاتون