جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۶۶: من ندارم بی رخت از زندگانی راحتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من ندارم بی رخت از زندگانی راحتی وین سعادت کو که از وصلم نوازی ساعتی بر من مسکین نمی سوزد تو را دل تا به کی دلبرا آخر جفا را نیز باشد غایتی گفته بودم ترک مهر روی مه رویان کنم باز برکردم به دل سلطان عشقش رایتی خواستم تا دل برون آرم ز خیل او ولی چون کنم چون کرد با او این دل من عادتی صورت یوسف که در سرّت حکایت می کنند نازل اندر شام زلف تست وصفش آیتی می دمم بادی به روی تو ز اخلاص جهان تا ز چشم بد نیاید بر جمالت آفتی باشدم محراب ابروی تو حاجتگاه دل تا گشایم بر دعا دست و بخواهم حاجتی جهان ملک خاتون