جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۴۹: دو دیده بر سر راهت نهاده ام بازآی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو دیده بر سر راهت نهاده ام بازآی بلا و غصّه ازین بیش بر جهان مفزای بگیر دست ضعیفم به وصل خویش شبی مبر چو گیسوی پرتاب خویشتن در پای اگرچه عهد ببستی ولی یقینم بود که هر سخن که بگویی نیاوری بر جای بیا و یک نظر از روی مهر با ما کن که هست روی چو خورشید تو جهان آرای قسم به چشم چو آهوی تو که سرمستم به بوی آن دو سر زلف شوخ غالیه سای به روی و موی تو آنگه به طاق ابرویت به بوس آن دو لب لعل و شهد شکرخای گر از فراق تو جانم به لب رسید از غم ز روی لطف ترحّم کن و شبی بازآی که تا به دیده تحقیق بنگری در ما که بی تو چون بگدازم به هجر جان فرسای ز دست روز فراقت چو چنگ بخروشم به حسرت شب وصلت ز ناله ام چون نای جهان ملک خاتون