جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۲۷: گر کند میل جفا دلبر من گویم چه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر کند میل جفا دلبر من گویم چه ور دهد ترک من و عهد وفا گویم چه دل ببرد از من و خون ریزدم اکنون از چشم دارد این جرم بر این خسته روا گویم چه پادشاهیست اگر جان بنوازد به کرم ور براند ز سر کوی گدا گویم چه گر طبیبان جهان درد دل خسته کنند از لب لعل تو ای دوست دوا گویم چه گفته ای دیده بدوز از قد و بالای چو سرو سرو قدّش چو کند نشو و نما گویم چه من به دیدار شده قانع از آن روی چو ماه گر بگوید به سر کو تو میا گویم چه گر بگوید شب دلخواه به امّید وصال تو بده جان و جهان را به بها گویم چه جهان ملک خاتون