جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۷۰: مویت به آفتاب رخ ای جان رها مکن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مویت به آفتاب رخ ای جان رها مکن شب را ز صبح روی که گفتت جدا مکن با دوستان وفا کن و زین بیش سر مپیچ از ما و بر دل من خسته جفا مکن از که شنیده ای بت مه روی بی وفا با مخلصان خویش جفا کن وفا مکن هستی طبیب درد دل خستگان هجر درد مرا که گفت خدا را دوا مکن بیگانه خوی گشته ای ای نازنین چرا زین بیشتر جفا تو برین آشنا مکن ترک خطایی از تو خطا نیست بوالعجب یک ره وفا نمای و از این پس خطا مکن ای پادشاه صورت و معنی تو در جهان رحمت که گفت بر من زار گدا مکن جهان ملک خاتون