جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۵۰: دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن نشیمنیش خدا را به زلف شیدا کن طبیب گشت ملول از من ضعیف نحیف بیا و یک دمش از وصل خود مداوا کن دلم به دست جفا دادی و نبخشودی به عذرهای گذشته یکی مدارا کن در وصال ببستی ز روی ما ز چه روی چو حلقه سر به درت می زنیم در وا کن مدار نور دریغ از دلم چو آئینه بیا و رخ به رخ دلبر مه آسا کن شرابخانه امید دل خراب از غم ز دولت شب وصلت بیا و احیا کن بیا که دور ز رویت جهان نمی بینم به ماه روی خودم هر دو دیده بینا کن جهان ملک خاتون