جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۱۳: در بادیه هجر تو سرگشته چو گوییم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در بادیه هجر تو سرگشته چو گوییم ما شرح جفاهای تو ای دوست چه گوییم بر باد صبا گرچه بدادی تو وفایم ساکن شده بر خاک درت بر سر کوییم بر دل غم هجران توأم کوه گرانست بر روی چو خورشید تو آشفته چو موییم دم بی تو نیارم زدن ای دیده و هردم از آب دو دیده به غمت روی بشوییم گفتم که چو شانه مگرت دست ببوسم فریاد که در عشق تو چون سنگ و سبوییم تا چند زنی تیغ جفا بر من مسکین آخر نه گیاهیم که هر لحظه بروییم بر جان و جهان گر صد از این بیش کنی جور با مدّعیان شرح جفای تو نگوییم جهان ملک خاتون