جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۰۶: تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم در غم روی چو مهتاب تو مشهور شویم به امیدی که دوایی بکند درد مرا خوش طبیبیست بیا تا همه رنجور شویم دل ما همچو سپندست بر آن آتش روی سر آنست که چون چشم بدان دور شویم ای دل خسته بیا تا به سر کوی هوا تا ز جان حلقه به گوش بت منظور شویم نچشیدیم یکی جرعه نوش از شب وصل تا کی از باده ی هجران تو مخمور شویم اعتمادی چو بر احوال جهان نیست یقین بر فریبش نتوان رفت که مغرور شویم من به شیرینی لعل لب او کی برسم در هوای قد او گر همه زنبور شویم جهان ملک خاتون