جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۸۱: ما تو را دلدار خود پنداشتیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما تو را دلدار خود پنداشتیم وز تو چشم مردمیها داشتیم تخم مهر رویت ای نامهربان سالها در وادی جان کاشتیم هرچه کردی با من از جور و جفا گرچه آن بد بود نیک انگاشتیم تا نهادی دل به مهر دیگران ما امید از لطف تو برداشتیم سالها تا رایت مهر و وفا عاشقانه در جهان افراشتیم چون جفا و جورت از حد درگذشت کار خود را با خدا بگذاشتیم گر به ناحق غمزه ات خونم بریخت جانب حق را فرو نگذاشتیم جهان ملک خاتون