جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۶۶: نام تو قوّت دل و دینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نام تو قوّت دل و دینم نظری کن به من که مسکینم غم ایام بر دلم باریست بس گران وز زمانه غمگینم من ندانم چرا زمانه چنین کمری بسته است بر کینم فلک بی وفا بگو تا چند جان بسوزی به جور چندینم این جفاها که می کشیم از تو جمله از بخت خویش می بینم یک زمان از زمانه دم نزنم که نه دردی ز غصّه برچینم گوییا مادر زمانه مرا کرده آن بی حفاظ نفرینم که دلت خوش مباد از دوران غصّه بر جان شدست برچینم زآنکه گشتم به عرصه چون شه مات نیک سرگشته همچو فرزینم تا به چند ای فلک تو بنشانی گرد هجرانش بر جهان بینم جهان ملک خاتون