جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۶۳: شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم ز سرو قامت دلدار درد برچینم دلم ببرد و به رخسار خویش پرچین کرد نهاد سلسله بر ما ز زلف پرچینم به گرد باغ بسی طوف می کنم باری گلی به رنگ تو در بوستان نمی چینم حکایت بت چینی همی شنیدم گوش نظر ز دیده بیفتاد بر بت چینم تو رخ به رخ نه و از شاه مات ایمن باش که من به دولت وصل تو عرصه برچینم به چین زلف جهانی تو کرده ای پرچین که از خطای دو چشمت همیشه پرچینم همیشه خال رخ دوست در خیالم بود که گر به دست دل افتد چو دانه برچینم جهان ملک خاتون