جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۶۲: در این جهان دل خود را شکسته می بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در این جهان دل خود را شکسته می بینم چو زلف یار بر او باد بسته می بینم تن ضعیف نزار بلاکش خود را ز درد روز فراق تو خسته می بینم بعیدم از رخ چون ماه تو تو رخ بنما که ماه روی تو بر خود خجسته می بینم امید بود دلم را که برخورد ز وصال ولی چو عهد تو بازش شکسته می بینم به روی من نگشایی در وصالش را چرا همیشه در این باب بسته می بینم خیال بود که برخیزم از غمت لیکن درون دیده خیالت نشسته می بینم به چشم و روی تو سوگند می خورم که به باغ مدام نرگس و گل گشته دسته می بینم جهان ملک خاتون