جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۵: تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم زین بیش نماندست مرا طاقت نیشم رحمی بکن و بر من دل خسته ببخشای وز دل نمک جور از این بیش مریشم دل را به غم عشق رخت دادم و عمریست تا از غم دیدار تو بیگانه ز خویشم مهرم به دلت کم شد و عشقت به دلم بیش غافل مشو ای دوست چنین از کم و بیشم استاد غم عشق تو را نیست جز این کار کاو نقش خیال تو نهادست به پیشم روی تو مرا قبله و ابروی تو محراب اینست همه دینم و آنست همه کیشم ملجای جهان نیست بجز درگه لطفت زنهار به خواری تو مران از در خویشم جهان ملک خاتون