جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰۴: دوش می رفت دوش بر دوشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش می رفت دوش بر دوشم زد بطر آن مه کله پوشم صبحگاهش به خواب می دیدم که به ناز آمدی در آغوشم آن چنان بی خبر شدم در خواب که هنوز از خیال مدهوشم چه می است اینکه عشق او در داد که به بویی ز دل بشد هوشم گر مرا یاد ناوری هرگز نشود یاد تو فراموشم چند مهرت نهان کنم از خلق چند آتش به زیر نی پوشم گر بدانی که در غم هجرت چه قدح های زهر می نوشم هم ترّحم کنی به حال جهان نکنی عاقبت فراموشم جهان ملک خاتون