جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۹۹۲: مدّتی تا به غم حال جهان می سازم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مدّتی تا به غم حال جهان می سازم شرح حالی ز سر شوق همی پردازم چون کبوتر بچه کاو در وطنش انس گرفت به سر کوی تمنّای تو در پروازم چند رانی من دلسوخته را از بر خویش به خلاف ای صنم آخر نفسی بنوازم یک زمان سوی من خسته مهجور خرام تا دل و جان و جهان در قدمت اندازم گرچه بازت به هوس با دگری هست هوا در هوای شب دیدار تو چون شهبازم سرّ عشق رخ تو در دل ما بود نهان لیک شد فاش چو نی در همه عالم زارم به جهان گر نظری می کنی از غایت لطف دو جهان را چه محل هر سه جهان در بازم جهان ملک خاتون