جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۹: بر نور شمع رویت پروانه ی حقیرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر نور شمع رویت پروانه ی حقیرم بر آتش جمالت تا کی چنین بمیرم تا کی مرا بسوزی بر آتش فراقت از دولت وصالت یک لحظه دست گیرم پروانه ای بر آتش ناچار می بسوزم چون از جمال رویت ای دوست ناگزیرم در وقت جان سپردن گر بر لبم نهی لب ای آب زندگانی باشد که من نمیرم بر خاک من چو روزی افتد گذارت ای جان دست از لحد بر آرم تا دامنت بگیرم ای پادشاه خوبان بر حال من ببخشای رحمی بکن خدا را کز وصل تو فقیرم دریست در جهانم بر دل ز روز هجران جز دولت وصالت درمان نمی پذیرم جهان ملک خاتون