جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۸۷۱: دردی که مراست بر دل تنگ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دردی که مراست بر دل تنگ از دست جفای شاهدی شنگ آخر تو بگو که با که گویم کاو هست همه جفا و نیرنگ یک ذره وفا به دل ندارد دارد دلکی ز آهن و سنگ از وصل نکرد شادمانم هجرانش ببرد از رخم رنگ گر تیغ زند ز دست و بازو نگذاشت ز دامنش دلم چنگ جای تو در اندرون جانست گر دور شوی هزار فرسنگ زین بیش جفا مکن تو بر ما بگذار تو جای صلح در جنگ مگذار که آینه جمالت گیرد ز شرار آه ما زنگ از دست جفای چرخ غدّار اقصای جهانست بر دلم تنگ جهان ملک خاتون