جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۸۳۲: بیا تا در برت گیرم چو جان خوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا تا در برت گیرم چو جان خوش دهم در پای تو جانا روان خوش به چوگان دو زلفم زن که چون گوی دوم در پای اسبت سر دوان خوش بیا در گلستان تا گوشه گیریم که باشد موسم گل بوستان خوش به سوی ما خرام ای جان که دانم بود در پای سرو آب روان خوش به بانگ بلبل و قمری سحرگاه نگارا هست طرف گلستان خوش نوای چنگ و عود و ناله نای نباشد هیچ بی آن دلستان خوش اگر باشد وصال دوست باری که باشد آن همه با دوستان خوش فرو ریزد ز درد روز هجران ز دیده اشک من چون ناودان خوش جهان در وقت گل خوش گشت لیکن مبادا بی تو کس را در جهان خوش جهان ملک خاتون