جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۸۲۹: ز مهرویان بود گویا وفا خوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز مهرویان بود گویا وفا خوش که نبود از نکورویان جفا خوش نسیم زلف یارم بود گویی که من بویی شنیدم از صبا خوش طبیب دردمندانی و دانی که بر دردم بود از تو دوا خوش غباری کز سر کوی تو خیزد به چشم ما بود چون توتیا خوش به پیش ما خرام ای جان که باشد قد سرو سهی در پیش ما خوش چه خوش باشد به روز وصل جانا زمانی گر برآید یار ما خوش ز دست روز هجرانت بگردد ز آب دیده ی ما آسیا خوش به خاک ره نشینم بر امیدت سهی سرو منی از در، درآ خوش جهان از ظلمت هجران بفرسود مه ده دچار من امشب برآ خوش جهان ملک خاتون