جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۷۸۸: آن سرو راست را که همی پرورم به ناز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن سرو راست را که همی پرورم به ناز از آب دیده، چون بودم بر قدش نیاز آبم ببرد آن رخ چون آتشش از آن در بوته ی فراق چو سیمیم در گداز تا چند با فراق تو سازیم ای صنم یک شب به وصل کار من خسته دل بساز ما در میان بحر غمش اوفتاده ایم از ما کناره کرد قدی همچو سرو ناز جانم به لب رسید ز دست فراق او ای باد صبحدم تو بگویش به گوش راز چشمم به ابروی تو چو محراب کرده ام چون قبله دلی تو از آن می برم نماز ما در جهان پناه به قدر تو کرده ایم آن سرو سایه از چه ز ما برگرفت باز جهان ملک خاتون