جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۷۶۱: چکنم درد دل خود به که گویم آخر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چکنم درد دل خود به که گویم آخر مرهم ریش دلم را ز که جویم آخر من سرگشته ی بیچاره ی مسکین غریب بر در لطف تو عمریست که پویم آخر به جوابی ز لب چون شکرت بنوازم چند گویی سخن تلخ به رویم آخر صبر گویی بکن از روی من آخر تا چند ای عزیزم بر من آی به روزیم آخر سرو شادی بُدم از باغ دلم برکندی نه گیاهم که دگرباره برویم آخر این چنین تشنه لب آب حیاتت که منم ضایع ای دوست مکن بر لب جویم آخر شه سوارا من دلخسته ز چوگان جفات به سر کوی تو بنگر که چو گویم آخر کیمیایی تو و من خاک درت گشته ز جان نظری کن ز سر لطف به سویم آخر سایل وصل تو ای دوست منم در دو جهان به جفا بیش مران از سر کویم آخر جهان ملک خاتون