جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۷۳۲: چو چشمانت منم پیوسته بیمار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو چشمانت منم پیوسته بیمار به محراب دو ابرویت گرفتار ز هجران تو بیمارم طبیبا به وصل خود مرا تیمار می دار مرا تا کی چنین سرگشته داری به قرطاس فراقت همچو پرگار برفت از پیشم آن سرو سمن بوی کجا سرو روان آمد به رفتار ربود از من دل آن ماه سخنگوی شنیدستی که ماه آید به گفتار تو خوش خفته به خواب صبحگاهی منم بیچاره در عشق تو بیدار گرم بر باد غم چون خاک برداد منم از جان و دل او را خریدار جواز بار هجرانت ز جانم به لطف خویشتن ای دوست بردار من از جان و جهان و شادکامی شدم بی وصل تو از جمله بیزار جهان ملک خاتون