جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۹۲: نشستم تا مگر ماهی برآید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشستم تا مگر ماهی برآید نگاری نازنین از در درآید دلم چون برده ای از در درآیم که جانت را وصالت درخور آید مکن زین بیش بر ما جور و خواری که دور حسن تو هم با سرآید چو خوشه سرکشیدن نیست راهی که دانه گر بیفتد واسر آید برو در صبر کوش ای دل یقین دان که سرو ناز ما از در درآید کنم جان و جهان ایثار پایش اگر مهمان ما آن دلبر آید اگر جور و جفایش این چنین است جهان از دلبر و از دل برآید جهان ملک خاتون