جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۷۷: سرو سیمینم به تنها می رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سرو سیمینم به تنها می رود چون به تنها سوی صحرا می رود سرو نازا بر دو چشم ما نشین نیست پنهان زآنکه هر جا می رود دل ببرد و قصد جانم می کند این چه بیدادست بر ما می رود قامت او شد بلای جان ما این سخن دانی ز بالا می رود گل عزیزش دار امروز ای پسر زآنکه مهمانست و هرجا می رود چون برم نام دو زلفش در جهان این بت مه رو به سودا می رود جهان ملک خاتون