جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۸: خالیست بر آن لبان دلبند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خالیست بر آن لبان دلبند همچون مگسی نشسته بر قند چندان به کرشمه شیوه ها کرد تا کرد دلم به زلف پابند از ما بربود صبر و آرام تا زلف به روی مه پراکند آن غمزه ی شوخ همچو پیکان مرغ دل ما به دامش افکند بردی دل عالمی به دستان این سرکشی و عتاب تا چند از سلسله دو زلف مشکین تار دل ما فتاد در بند دیوانه دلم ز پیر معنی حاصل چه بود چه نشنود پند بار غم عشق بر دل من کوهیست عظیم چون دماوند مهر رخ آن صنم تو گویی با جان جهانش هست پیوند ار بنده گناه اگرچه باشد هم عفو کند مگر خداوند جهان ملک خاتون