جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۷: مرا ز دوستی دوست دشمنان بیشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا ز دوستی دوست دشمنان بیشند اگرچه دوست نباشند دشمن خویشند تو شاه عالمیانی و من گدای درت شهان ز حال گدایان خود بیندیشند مزن به تیغ جفا دلبرا مرا زین بیش که عاشقان رخت خستگان دل ریشند اگرچه شهد دهد نیش هم زند زنبور تمام خاطره ها خسته از سر نیشند دلا تو خویش جفاپیشه را به خویش مخوان که دوستان وفادار بهتر از خویشند به کنج عافیت آخر چه به ز درویشیست که دوستان خدا خاک پای درویشند مراست مذهب آن کز درت نپیچم روی به جان دوست که اهل جهان در این کیشند جهان ملک خاتون