جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۳: مرا با درد عشقت آفریدند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا با درد عشقت آفریدند میان عاشقان ما را گزیدند دل و جان در سر کار تو کردیم جهانی قصه ی دردم شنیدند بسی گشتند در بستان فردوس چو بالایت سهی سروی ندیدند عجب نامهربانی با من ای دوست چرا مهر تو را از ما بریدند برآمد ماه رویش شام بر بام همه چشمی در او از دور دیدند چو دیدند آن مه خورشید منظر سرانگشت تعجّب را گزیدند بگفتم ماه رویا بی وفایا بگفت آری بدین عیبم خریدند جهان ملک خاتون