جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۴: خوشا مشکی که از زلف تو ریزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا مشکی که از زلف تو ریزد خوشا بادا که از کوی تو خیزد رخت را در چمن گر گل ببیند ز شرم روی تو دردم بریزد ز چشم شوخت آهوی تتاری خورد زنهار و از پیشت گریزد دلم در کوی تو جان کرده ضایع به سر خاک رهت تا چند بیزد ز وصلم شربتی سازنده ندهد به هجران همچنین با من ستیزد سخن گویم ز من گر راست پرسی چو قدّت سرو در بستان نخیزد جهان ملک خاتون