جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۰: مرغ جان من دلخسته هوا می گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرغ جان من دلخسته هوا می گیرد بوی زلف تو هم از باد صبا می گیرد ماه و خورشید جهان را به یقین می دانم کز رخ روشن تو نور و ضیا می گیرد طوبی و نارون اندر چمن باغ بهشت از قد و قامت تو نشو و نما می گیرد ای طبیب دل پردرد نگویی با من کز من خسته ملال تو چرا می گیرد آه من گر همه آتش شود ای جان جهان آب حیوان منی در تو کجا می گیرد بازِ مهر من مهجور کبوتر بچه ای در هوای شب وصلت به بلا می گیرد گفته بودم ز جفایت بنهم سر به جهان دامن مهر تو ای دوست وفا می گیرد جهان ملک خاتون