جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۴۹۱: تا دو زلف تو پیچ و تاب آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا دو زلف تو پیچ و تاب آورد شور در حال شیخ و شاب آورد رشک روی تو ای پریچهره لرزه در چشم آفتاب آورد روی چون آفتاب دوست بدید دیده ی ما به دیده آب آورد جان چو مشتاق بود بر وصلت از دل سوخته کباب آورد حال دل با طبیب خود گفتم صبر فرمود و با جواب آورد کاین علاجست درد دوری را چه کنم رایش این صواب آورد بوی زلف بنفشه رنگ نگار چو دماغم شنید خواب آورد لب رود و سرود و بوی بهار یادم از دولت شباب آورد لطف جان بخش یار بر لب جوی دف و چنگ و نی و شراب آورد گفتمش بوسه ای بده صنما زآن لب و چشم در خطاب آورد زآن لب چون شکر عجب دارم که به تلخی مرا جواب آورد گل ز شرم رخش در آب افتاد بر سر آتش و گلاب آورد دیده ی بخت ما نشد روشن تا رخ مهوشت نقاب آورد آنچه من از زمانه می بینم در جهان این بلا که تاب آورد جهان ملک خاتون