جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۳: مرا با قامت آن سرو آزاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا با قامت آن سرو آزاد مسلمانان ز جانم بس خوش افتاد نهال قامتش سرو بلندست که بیخ صبر برکندم ز بنیاد خیالش از دو چشمم کی شود دور که در سالی نیارد یک دمش یاد ز غم گشتم مسلمانان چو مویی نگویی از وصالت کی شدم شاد ندارم خواب و خور در درد هجران شبی از وصل خویشم رس به فریاد تنم خاکی و باد عشق در سر چه دارد آشنایی خاک با باد دلم برد و تنم چون خاک ره کرد هزارش آفرین بر جان و تن باد درآمد آتش عشقت تنم سوخت از آن رو خاک ما بر باد برداد چو بگشود از سر زلفش گره باز جهان از بوی زلفش گشت آزاد جهان ملک خاتون